Spelen met duplo

Ik sluit mijn ogen en zie haar langzaam verschijnen voor mijn geestesoog. Haar lange blonde haren die soepel over haar schoudertjes en rug vallen in lange slagen en krullen. Haar oren lijken een soort  elfenoortjes te zijn. Haar ogen zijn helderblauw en haar huid is sprankelend en puur. Mijn kleine meisje, mijn innerlijk kind, mijn speelsheid, puurheid en licht.

Maar ze kan deze puurheid en speelsheid moeilijk uiten. Het is alsof er een deken over haar heen ligt. Een zware deken waar ze onder gebukt gaat. Ik wil dat de deken van haar af glijdt, die houdt haar tegen. Maar ze kan deze zelf niet van haar af gooien begrijp ik al snel. Ik, als volwassene, ben de enige die dat kan doen. Ik haal de deken van haar af en dan komt ze bij me zitten. Ze kijkt me aan en ik zie dat ze me iets wil laten zien.

Ik kijk in haar prachtige ogen en op dat moment worden ze groter. Ze veranderen van kleur, van helderblauw naar zwart en ze worden zo groot als schoteltjes. Het boezemt me totaal geen angst in want haar ogen lijken een soort kijkvenster te worden. Ik wordt helemaal meegezogen en ineens sta ik op een veld. Een groot veld met overal gekleurde bloemen en bomen in de verte. De lucht is blauw en er waait een aangename bries. Ze pakt mijn hand vast en ze wil dat ik meekom. Maar ik blijf staan. ‘Wat wil je dan doen?’ vraag ik haar. ‘Spelen’ zegt ze. ‘Hoe dan?’ vraag ik haar. ‘Nou gewoon, huppelen’. Meteen komen er gedachten bij mij naar boven: Doe normaal, dat kan nu echt niet! Daar heb ik geen tijd voor en er is iemand bij! Wat moet die er wel niet van denken? Bovendien is er weinig ruimte om te huppelen. Meteen zie ik haar inkrimpen. En dat doet mijn hart pijn. Dus ik besluit mijn ego in de hoek te zetten en pak haar hand vast.

Op het moment dat ik de kamer door begin te huppelen en denkbeeldig mijn kleine meisje haar hand vasthoudt, voel ik een soort diepe euforie en vreugde naar boven komen. Ik weet niet wat me overkomt! Ik joel en ik juich. ‘Eindelijk!!’ schreeuw ik. ‘Ik mag spelen!’ Extatisch van alle levenslust, speelsheid en vreugde, huppel ik door het hele huis. Eindelijk weet ik hoe ik kan spelen!

Spelen

Dit kwam een tijdje geleden bij mij naar boven. Al zo lang ben ik op zoek naar hoe ik echt moet spelen. Ik kon bijvoorbeeld ook niet goed echt met mijn kinderen spelen. Ik werd altijd heel snel moe en onrustig. Al die jaren was ik vergeten hoe ik moest spelen. Terwijl spelen een essentie van een gelukkig leven is. Het zorgt er voor dat je weer levenslust voelt, dat je weer vreugde voelt en enthousiast kan zijn!

Duploblokjes

Ik maak nu iedere dag bewust contact met mijn innerlijk kind. En ik vraag haar wat ze wil doen vandaag. Soms is dat lekker buiten fietsen en de wind door mijn haar voelen. Soms speel ik even met de duploblokjes. (Echt waar? Ja, echt waar.) Ik wordt heel blij van alle kleurtjes die de blokjes hebben! En ik heb dan geen doel voor ogen. Dus er hoeft niet per se een huis gebouwd te worden of een winkeltje. Nee, gewoon blokjes stapelen zonder dat het iets hoeft te worden. Zonder voorwaarden, regeltjes of restricties. En natuurlijk wil ze heel vaak huppelen en dansen. 😊 Op deze manier geef ik mezelf iedere dag een shot levensvreugde!

Zet je ego in de hoek

Doordat ik nu goed kan voelen hoe het is om echt te spelen, merk ik dat ik op veel verschillende manieren kan spelen. Als het maar niet echt een doel heeft. Gewoon even lekker springen op de trampoline. Of in de zandbak het zand door je handen heen laten gaan. Of je verwonderen over dat gekke torretje wat net even over je hand loopt. Misschien tijdens het zwemmen even koppeltje duiken. Of mijn kwasten pakken, de verf die ik nodig heb en me helemaal uitleven op het witte doek. Als het maar niets hoeft te worden! Dan komt er zoiets prachtigs tevoorschijn. Het is bijna magisch….😊 En je doet dit gewoon omdat het leuk is! Dus, laat je niet tegenhouden door je ego. Zet je ego in de hoek en laat de puurheid in jezelf naar boven komen!

Oefening

Ik heb een leuke oefening voor je, waardoor jij ook weer meer in contact kan komen met je innerlijk kind. Met jouw puurheid en speelsheid.

Ga even op een rustige plek zitten en sluit je ogen. Adem een paar keer wat dieper in en uit. Wiebel een beetje met je billen en voel goed de grond onder je zitvlak en je voeten. Dit helpt je om in het hier en nu te blijven. Visualiseer nu jouw innerlijk kind voor je. Het makkelijkste is, om een beeld te nemen van jouzelf als klein jongetje of meisje. Ergens rond de 4 of 5 jaar. En bekijk hem of haar maar eens goed. Besteed echt even aandacht aan hem of haar. En probeer of je met je kind kan communiceren. Vraag maar eens wat hij of zij leuk vindt om te doen. Wacht rustig af wat je te zien en/of te horen krijgt. En volg dan eventueel de beweging die daar bij hoort. Misschien wil hij of zij met de bal spelen, of dansen of gekke bekken trekken. Misschien mag er ook gehuppeld worden of kiekeboe gespeeld worden. 😉

Het zou ook best kunnen dat je de eerste paar keer niks te zien krijgt. Omdat je misschien niet gewend bent om op deze manier naar jezelf te kijken. En dat is oké. Blijf volhouden. Want je gaat het op een gegeven moment echt zien!

Duidelijk onderscheid

En als je dan een poosje bezig bent geweest met spelen, visualiseer je je innerlijk kind weer duidelijk voor je en laat je hem of haar heel duidelijk weten dat het nu tijd is om te stoppen met spelen. Dit doe je om voor jezelf een goed onderscheid te maken tussen de volwassene en het innerlijk kind. En spreek af dat je een andere keer weer verder gaat spelen.

Wat vind jij leuk om te doen?

Doe dit eens iedere dag en kijk wat er gebeurd. Kijk ook eens wat het met jouw gevoel doet. Op deze manier bouw je een vertrouwensband op met je innerlijk kind. Met jezelf dus eigenlijk! Je ontdekt op deze manier ook beter wat je leuk vindt om te doen. Wat jij misschien al lang weer vergeten was! En dat hoeft niet te betekenen dat jij nu voortaan iedere dag met de duplo moet spelen. Wat mijn kleine meid me liet zien en voelen, is dat ik helemaal gek ben van kleuren. (Duploblokjes zijn ook heel gekleurd namelijk. 😉) En dat kleuren dus een heel belangrijk aspect van mijn leven zijn, en die kun je op vele verschillende manieren tot uiting brengen. Het brengt je weer bij jouw Joy, jouw levenslust. En dat is waarvoor je hier op aarde bent. Om die levenslust en vreugde te voelen! 😊

Jouw kind naar boven laten komen?

Mocht jij je kind nog meer naar boven willen laten komen? Meer in contact komen met hem of haar?

Je kan je nu inschrijven voor een workshop Soulpainting (Ik heb nog een paar plekjes voor in september) of voor een Soulpainting VIP, waarin we een hele dag besteden aan jouw dromen (en dus ook je innerlijk kind), wat je tegenhoudt en hoe je hier door heen kan gaan. 2 oktober is de eerstvolgende. Je kan je aanmelden via de e-mail.